ប្រភពព័ត៌មានពី Asahi ចេញផ្សាយថ្ងៃទី៤ ខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៩
នៅឆ្នាំ១៩៨៩ និស្សិតដែលបន្តចលនាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅទីលានធានអានមិននៅទីក្រុងប៉េកាំងត្រូវបានបង្ក្រាបដោយយោធានៅថ្ងៃទី៤ មកដល់បច្ចុប្បន្នមានរយៈពេល៣០ឆ្នាំហើយ។ ឧបទ្ទវហេតុនេះគេនិយាយថាចំនួននៃជនរងគ្រោះច្រើនជាងចំនួនដែលរដ្ឋាភិបាលបានប្រកាស៣១៩នាក់បានធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់ប្រជាជនចិនយ៉ាងខ្លាំងហើយបានធ្វើឱ្យពិភពលោកកក្រើក។
ទោះជាយ៉ាងណា បន្ទាប់ពីការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ចជាបន្តបន្ទាប់ ភាពពុះកញ្រ្ជោលបានរលាយបាត់ពីនិស្សិតសកលវិទ្យាល័យដែលជាប្រភពអំពាវនាវឱ្យមានលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ ហើយការយល់ដឹងរបស់មនុស្សវ័យក្មេងបានផ្លាស់ប្តូរផងដែរ។ តើប្រទេសចិននឹងបន្តដើរឆ្ពោះទៅរករបបប្រជាធិបតេយ្យភាវូបនីយកម្មឬទេ?
សាកលវិទ្យាល័យប៉េកាំងបច្ចុប្បន្នមានបរិយាកាសមិនល្អ។ នៅសាកលវិទ្យាល័យស៊ីងហួនៅថ្ងៃទី៣ សន្តិសុខជាច្រើននាក់ឈរនៅច្រកទ្វារសំខាន់ៗ ដែលជាធម្មតាអ្នកអាចចេញចូលដោយសេរី ប៉ុន្តែ ពេលនេះមានការត្រួតពិនិត្យអត្តសញ្ញាណដ៏តឹងរឹង។
ខែមីនានៅសាកលវិទ្យាល័យដដែលនេះបានស្វែងរកមនុស្សពាក់ព័ន្ធក្នុងហេតុការណ៍ធានអានមិន ដើម្បីស្ដារកិត្តិយសឡើងវិញ លោក Xi Jinping បានធ្វើឱ្យសាស្រ្តាចារ្យ AkiraJun (៥៦ឆ្នាំ) រិះគន់អំពី កំណែទម្រង់រដ្ឋធម្មនុញ្ញ ហើយត្រូវបានផ្អាក។
ការជជែករបស់លោកសាស្រ្តាចារ្យមិនមានលក្ខណៈដាច់ខាតទេរហូតដល់ពីរបីឆ្នាំមុនប៉ុន្តែបរិយាកាសនៅក្នុងសាកលវិទ្យាល័យគឺមិនធម្មតា។ បន្ទាប់ពីត្រូវបានគេហាមឃាត់លោកសាស្រ្តាចារ្យដែលកំពុងដើរនៅបរិវេណសាលាបានជួបនឹង សាស្រ្តាចារ្យជិតស្និទ្ធកំពុងដើរជាមួយសិស្សរបស់គាត់។ និស្សិតត្រូវបានជំរុញពីសាស្រ្តាចារ្យអោយ និយាយសួស្តីដោយស្ងាត់ៗ។ សិស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកយើងបាននិយាយខ្សឹបរងូវៗថា “គាត់ជាគ្រូ ដែលបានបង្កបញ្ហា”។
